کلمه جو
صفحه اصلی

پل بورژه

دانشنامه عمومی

پل شارل ژوزف بورژه (به فرانسوی: Paul Charles Joseph Bourget) نویسنده و مقاله نویس قرن نوزدهم میلادی اهل فرانسه است.
فهرست نویسندگان قرن نوزدهم میلادی فرانسه
فهرست نویسندگان فرانسه
او در امیان در شهرستان سم از استان پیکاردی، فرانسه به دنیا آمد. پدر او، استاد ریاضیات بود، بعد به یک پست در کالج در کلرمون فران، جایی که بورژه در آن آموزش های اولیه خود را دریافت کرد منصوب شد. او پس از آن در دبیرستان فرانسوی لویی لو گراند و مدرسهٔ مطالعات عالی فرانسه مشغول به تحصیل شد. در ۱۸۷۲–۱۸۷۳ او یک منظومه شعر به نام در «کنار دریا» که مورد توجه قرار گرفت، را سرود. اثر او، «اعتراف»، در سال ۱۸۸۲ منتشر شد. ضمناً او با روزنامه نگاری ادبی کسب شهرت کرد و در سال ۱۸۸۳ با چاپ، «تست روانشناسی معاصر»، که به مطالعه نویسندگان برجسته می پرداخت برای اولین بار موجب ایجاد موج نو نمایشنامه انتقادی شد. در سال ۱۸۸۴ بورژه سفری طولانی به بریتانی داشت، جایی که او اولین داستان خود، «جبران ناپذیر»، را نوشت؛ و سپس کتاب های «انگیم بیرحم» در سال ۱۸۸۵ و پس از آن «آندره کورنلیس» در سال ۱۸۸۶ و «دروغ» در سال ۱۸۸۷ با الهام از زندگی اکتاو میربئو را نوشت که بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
بورژه، در سال ۱۸۶۷ کلیسای کاتولیک را رها کرده بود، در سال ۱۸۸۹ بازگشت تدریجی به آن را آغاز کرد، او در سال ۱۹۰۱ به طور کامل یک کاتولیک شد. در سال ۱۸۹۳، در مصاحبه ای که در آمریکا انجام داد، او در مورد تغییر عقیده خود گفت: .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
«برای سال های بسیاری من، مانند بسیاری از مردان جوان که در شهرهای مدرن زندگی می کنند، به تجاهل گرایی راضی بودم، اما من در نهایت با رشد این باور که حیات یک انسان که به سادگی می گوید نمی دانم و نمی دانم چیزی را که خشنودم می کند انجام می دهم نه تنها به خودی خود خالی بود و پر از ناامیدی و درد و رنج، بلکه تأثیر بدی بر زندگی دیگران داشت. از سوی دیگر، مردان و زنانی که آموزه های کلیسا را دنبال می کنند بیشتر در برابر بلایای اخلاقی حفاظت می شوند … که تقریباً همواره در ادامه این زنان و مردان هدایت و اثر گذاری توسط حواس خود به خودشان را اجازه می دهند، مانند اندوه ها.»


کلمات دیگر: