پل بند

پل بند یا شادروان گونه ای پل بود که بر روی آب رودخانه ها بسته می شد.
دیار شهریاران/احمد اقتداری
واژه نامه سنتی معماری ایران/صادق شمس
کاربرد سه گانه ای داشت،گذشته از نقش گذر از آن،به کمک دیوار بلندی از سنگ و آجر بنام بند سبب ذخیره آب در موقع بالا آمدن می گردید و در وقت لزوم به مصرف کشاورزی و... می رسید.همچنین چند آسیاب در مسیر شاخابه های آن قرار داشت که به آسیاب کردن گندم و دانه های دیگر می پرداختند.از جمله این پل بند ها شادروان یا پل بندی است که در دزفول و شهرهای دیگر خوزستان وجود داشته است.) بند امیر بر روی رودخانه کر در فارس نیز یکی از همین پل بندهاست.