هر چیزیکه دارای طبیعت مشک بود و بوی مشک دهد .
مشکین سرشت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مشکین سرشت. [ م ُ / م ِ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) هر چیزی که دارای طبیعت مشک بود و بوی مشک دهد. ( ناظم الاطباء ). خوشبوی چون مشک. به مشک سرشته شده :
درآمد به مشکوی مشکین سرشت
چو آب روان کآید اندر بهشت.
درآمد به مشکوی مشکین سرشت
چو آب روان کآید اندر بهشت.
نظامی.
کلمات دیگر: