رقه

سلمان ساوجی (از شرفنامه ).

رقة. [ رَق ْ ق َ ] (اِخ ) قلعه و لنگرگاهی است در مشرق اندلس . (از انساب سمعانی ).

رقة. [ رَق ْ ق َ ] (ع اِ) هر زمین بر لب رود که آب بر وی در وقت مدبر آید و سپس فرورود. ج ، رِقاق . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). هر زمین بر لب رودخانه که آب در هنگام مد آن را فراگیرد و سپس در آن فرو رود و برای رستنیها نیکو گردد. ج ، رقاق و ابوحاتم گفته است : «رقه زمینی است که آب از آن جاری گردد». (از اقرب الموارد).

رقة. [ رَق ْ ق َ] (اِخ ) شهری است دیگر غربی بغداد. (منتهی الارب ).

رقة. [ رِ ق َ ] (ع اِ) سیم مضروب . ج ، رقون و رقات . (ناظم الاطباء). نقره ٔ مسکوک و«هاء» عوض «واو» است . ج ، رقون . (از اقرب الموارد). سیم مضروب (والهاء عوض عن الواء). ج ، رِقون و رِقات و فی الحدیث : فی الرقة ربع العشر و فی اربعین شاة شاة وفی خمس من الابل شاة. و قولهم ان الرقین تغطی افن الافین ؛ یعنی ان المال تغطی العیوب . (منتهی الارب ). و رق ؛ یعنی درهم سکه شده . ج ، رقین . (مفاتیح ). || آنچه نخستین روید از گیاه نصی و صلیان . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). آنچه از گیاه نصی و صلیان در فصل بهار نخستین بار روید. (از اقرب الموارد). || زمینی که در ایام برآمد گرما و درآمد گرما و یا در ایام گرما بر آن باران رسد و سبز و گیاهناک گردد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

رقة. [ رِق ْ ق َ ] (ع اِمص ) مهربانی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رقت شود.
- رقةالعیش ؛ فراخی و نعمت زندگی . (اقرب الموارد).
|| تنکی و نازکی . (ناظم الاطباء). نازکی . (از اقرب الموارد). تنکی . (منتهی الارب ).
- رقةالجانب ؛ کنایه از ضعف است . (از اقرب الموارد).
|| شرم داشتن .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

رقة. [ رِق ْ ق َ ] (ع مص ) نرم و تنک گردیدن چیز. (منتهی الارب ). تنک و نازک گردیدن چیزی . (ناظم الاطباء). تنک شدن . (المصادر زوزنی چ بینش ص 209) (تاج المصادر بیهقی ). مقابل ستبر شدن و سخت شدن . || بدحال شدن مرد و کم شدن مال او. (از اقرب الموارد). || شرم داشتن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). || رحم کردن و مهربانی نمودن بر کسی . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

رقة. [رَق ْ ق َ ] (اِخ ) قریه ای است در مصر [مدیریت جیزه ] واقع در ساحل غربی نیل ، مقابل آن در ساحل شرقی نیز قریه ای است بهمان اسم [رقه ]. (از فرهنگ فارسی معین ).