<div class="boxBd">خرگهی.[ خ َ گ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به خرگاه و خرگه. بهمه معانی «خرگه » و «خرگاه » رجوع شود. رجوع به خرگاهی شود. || پردگی. ( یادداشت مؤلف ) : <br>نگار خرگهی بت روی چینی <br>سهی سرو چمن بانوی چینی.<div class="au">نظامی.</div>چو خسرو دید ماه خرگهی را<br>چمن کرد از دل آن سرو سهی را.<div class="au">نظامی.</div>سماع خرگهی در خرگه شاه <br>ندیمی چند موزون طبع و دلخواه.<div class="au">نظامی.</div>پیر آمد و زآنچه کرد بنیاد<br>با آن بت خرگهی خبر داد.<div class="au">نظامی.</div>چه ناله ها که رسید از دلم بخرمن ماه <br>چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد.<div class="au">حافظ.</div></div>

خرگهی.[ خ َ گ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به خرگاه و خرگه. بهمه معانی «خرگه » و «خرگاه » رجوع شود. رجوع به خرگاهی شود. || پردگی. ( یادداشت مؤلف ) : نگار خرگهی بت روی چینی سهی سرو چمن بانوی چینی. نظامی. چو خسرو دید ماه خرگهی را چمن کرد از دل آن سرو سهی را. نظامی. سماع خرگهی در خرگه شاه ندیمی چند موزون طبع 

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">منسوب به خرگاه و خرگه</div>

خرگهی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا