خرقه کردن

( مصدر ) پاره کردن دریدن چاک زدن .

خرقه کردن. [ خ ِ ق َ / ق ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دریدن. پاره کردن :
چو نقل کرد روانش مسافر ملکوت
برای عزّش بر عرش خرقه کرد وطا.در مشرق آفتاب چنان جامه خرقه کرد
کآواز خرق جامه بمغرب شنیده اند.گفت پس از چار مه که چادر من باد
خرقه کند بهر عرس جای جمال است.