بسیار خوار که بسیار خورد
زیادت خور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زیادت خور. [ دَ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) بسیارخوار. که بسیار خورد. که سیری نداشته باشد :
کم کن اجری که زیادت خورند
خاص کن اقطاع که غارتگرند.
کم کن اجری که زیادت خورند
خاص کن اقطاع که غارتگرند.
نظامی.
کلمات دیگر: