کلمه جو
صفحه اصلی

هکاته

لغت نامه دهخدا

هکاته. [ هَِ ت ِ ] ( اِخ ) از مورخان یونانی قرن ششم ق. م. است که از اهالی می لث بوده و آثار وی بر جای نمانده است. ( از ایران باستان پیرنیا ص 66 ).

دانشنامه عمومی

هکاته (به یونانی: Εκάτη) در اسطوره های یونان، از ایزدبانوان یونانی و مرتبط با چهارراه ها و جهان زیرین است. او اغلب دارای سه سر به تصویر کشیده می شود: یکی سگ، دیگری مار و سومی اسب. اکثر مواقع تصویر نادرستی از او به عنوان ایزدبانوی افسونگری یا شیطانی ارائه شده است، اما او در زمان خود اعمال خوب و پسندیده ای انجام داده بود.
فهرست شخصیت ها، مکان ها و رویدادهای افسانه ای یونان باستان
آابپتجچخدرزژسشفکگلمنوهی
هکاته در مذهب یونانی و اسطوره شناسی یک الهه است که در بیشتر موارد در حال حمل کردن دو مشعل یا یک کلید نشان داده می شود و در دوره های بعدی به صورت الهه ای با سه چهره نمایش داده می شود. او با تقاطع ها، ورودی ها، سگ ها، روشنایی، ماه، سحر و جادو، افسونگری، دانش گیاهی، گیاهان سمی، غیبگویی و احضار مردگان ارتباط دارد.
هکاته علاوه بر اینکه الهه جادو است الهه چهارراه ها و میست نیز هست. (میست پرده ای است که دنیای فانی را از خدایان جدا می کند.)

دانشنامه آزاد فارسی

هِکاتِه (Hecate)
هِکاتِه
(در یونانی، به معنای مددکار از راه دور) در اساطیر یونان، الهۀجهان مردگان و فنون جادوگری. ارتباط او با شب سبب شد که او را با دو الهۀ سِلِنهو آرتمیسهمانند بدانند. اولین کسی که از او نام برده هِزیوداست که او را صاحب قدرتی نامحدود در اعطای ثروت و همۀ مواهب زندگی روزمره می دانست. اووید در فاستیاو را با سه سر و سه تن تصویر کرده است که پشت به هم ایستاده اند تا هر سه جهت را ببینند. هکاته فقط یک بار در داستانی اساطیری به اتفاق دمتر، الهۀ غلات، ظاهر می شود؛ او که شاهد ربوده شدن پرسفونهبه دست پلوتوبود، به دمتر کمک کرد که با مشعلی روشن به جست وجوی دخترش برآید؛ و در مدت زمانی که پرسفونه ملزم بود در جهان مردگان بماند، هکاته حکم راهنمای او را داشت. برای پرستش او در آخرین روز هر ماه، ماهی و تخم مرغ را به رسم پیشکشی در چهارراه ها و مکان هایی قرار می دادند که محل تردد الهگان و سگان شکاری جهان مردگان است. ستون هایی موسوم به هِکاتایا در تقاطع بزرگراه ها و ورودی منازل، به ویژه در آتیکا، برپا می شد و حیوانات مخصوصی که به این مناسبت قربانی می شدند، توله سگ های سیاه و بره های سیاه ماده بودند. هکاته احتمالاً از یکی از خدایان زمین یا زیرزمین دورۀ پیش از تمدن سلتی منشأ گرفته است، اما این احتمال نیز می رود که در دورۀ هلنی از بِندیس، از الهگان تراکیه، اقتباس شده باشد.


کلمات دیگر: