نامه یکم یوحنا

نامهٔ یکم یوحنای رسول دو هدف اصلی را دنبال می کند: نخست، مؤمنان را تشویق می کند که در رفاقت و مصاحبت با خدا و پسرش عیسی مسیح زندگی کنند؛ دوم، دربارهٔ تعالیم نادرستی که به این رفاقت صدمه می زند، هشدار می دهد.
وب سایت کلمه/ ترجمهٔ هزارهٔ نو
اول یوحنا
این تعالیم نادرست بر این اندیشه استوار بود که جهانِ مادی فی نفسه پلید است و تماس با آن باعث ناپاکی می شود. فقط روح پاک است؛ لذا عیسی مسیح، پسر خدا، نمی توانست جسم انسانی به خود بگیرد، چراکه جسم ناپاک است و خدا پاک. گروهی از این معلّمان تعلیم می دادند که برای رستگار شدن باید بدن را آزار داد و از قید آن رها شد؛ گروهی دیگر ادعا می کردند که چون نجات امری روحانی است که به روح انسان مربوط می شود، پس گناهانی که انسان با بدن خود می کند، تأثیری بر نجات او و سلامت روحش ندارد؛ پس می توان هر کاری کرد.
نویسنده برای مقابله با این تعالیم، به روشنی بیان می دارد که عیسی مسیح براستی انسان شد و جسم انسانی به خود گرفت. او همچنین تأکید می ورزد که همهٔ آنان که به عیسی ایمان دارند و خدا را محبت می کنند، باید از گناه و شرارت دوری گزینند و بخصوص محبت خود را در عمل به همنوعان خویش نشان دهند.
۱ - مقدمه (۱:۱–۴)۲ - نور و تاریکی (۱:۵ تا ۲:۲۹)۳ - فرزندان خدا و فرزندان شیطان (فصل ۳)۴ - راستی و ناراستی (۴:۱–۶)۵ - وظیفه ما در محبت کردن (۴:۷–۲۱)۶ - ایمان پیروزمند (فصل ۵)