آبشخور : هذا مکرع الدواب یعنی اینجا موضعی است که چار پایان از آن آب خورند . جمع مکارع .
مکرع
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مکرع. [ م ُ رَ ] ( ع ص ) فرس مکرع القوائم ؛ اسب استوار دست و پای. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
مکرع. [ م ُ رِ ] ( ع ص ) شتر که سر خود نزدیک آتش گذارد پس گردنش سیاه گردد. ج ، مُکرِعات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به مکرعات شود.
مکرع.[ م َ رَ ] ( ع اِ ) آبشخور. هذا مکرع الدواب ؛ یعنی اینجا موضعی است که چارپایان از آن آب خورند. ج ، مکارع.( از ذیل اقرب الموارد ) : بلاد خراسان خصوصاً که مطلع سعادات و مبرات و موضع مرادات و خیرات بودو منبع علما و مجمع فضلا و مربع هنرمندان و مرتع خردمندان و مشرع کفات و مکرع دهات. ( جهانگشای جوینی ).
- عنفوان المکرع ؛ اول آب. و منه حدیث معاویة: شربت عنفوان المکرع واراد به عز فشرب صافی الماء و شرب غیره الکدر. ( از ذیل اقرب الموارد ).
مکرع. [ م ُ رِ ] ( ع ص ) شتر که سر خود نزدیک آتش گذارد پس گردنش سیاه گردد. ج ، مُکرِعات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به مکرعات شود.
مکرع.[ م َ رَ ] ( ع اِ ) آبشخور. هذا مکرع الدواب ؛ یعنی اینجا موضعی است که چارپایان از آن آب خورند. ج ، مکارع.( از ذیل اقرب الموارد ) : بلاد خراسان خصوصاً که مطلع سعادات و مبرات و موضع مرادات و خیرات بودو منبع علما و مجمع فضلا و مربع هنرمندان و مرتع خردمندان و مشرع کفات و مکرع دهات. ( جهانگشای جوینی ).
- عنفوان المکرع ؛ اول آب. و منه حدیث معاویة: شربت عنفوان المکرع واراد به عز فشرب صافی الماء و شرب غیره الکدر. ( از ذیل اقرب الموارد ).
مکرع . [ م ُ رَ ] (ع ص ) فرس مکرع القوائم ؛ اسب استوار دست و پای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
مکرع . [ م ُ رِ ] (ع ص ) شتر که سر خود نزدیک آتش گذارد پس گردنش سیاه گردد. ج ، مُکرِعات . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مکرعات شود.
مکرع .[ م َ رَ ] (ع اِ) آبشخور. هذا مکرع الدواب ؛ یعنی اینجا موضعی است که چارپایان از آن آب خورند. ج ، مکارع .(از ذیل اقرب الموارد) : بلاد خراسان خصوصاً که مطلع سعادات و مبرات و موضع مرادات و خیرات بودو منبع علما و مجمع فضلا و مربع هنرمندان و مرتع خردمندان و مشرع کفات و مکرع دهات . (جهانگشای جوینی ).
- عنفوان المکرع ؛ اول آب . و منه حدیث معاویة: شربت عنفوان المکرع واراد به عز فشرب صافی الماء و شرب غیره الکدر. (از ذیل اقرب الموارد).
کلمات دیگر: