که صاحب اصل و نسب است
نسب دار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نسب دار. [ ن َ س َ ] ( نف مرکب ) که صاحب اصل و نسب است. که اصیل است. نژاده :
گر او را سوی گوهر گرم شد پای
نسب داران گوهر باد برجای.
گر او را سوی گوهر گرم شد پای
نسب داران گوهر باد برجای.
نظامی.
کلمات دیگر: