شکم خاک . دل خاک
ناف خاک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ناف خاک. [ ف ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) شکم خاک. دل خاک. قعر زمین. بطن زمین. درون زمین. دل زمین :
زری کآدمی را کند بیمناک
چه در صلب آتش چه در ناف خاک.
|| ( اِخ ) کنایه از مکه. ناف ارض. رجوع به ناف ارض شود.
زری کآدمی را کند بیمناک
چه در صلب آتش چه در ناف خاک.
|| ( اِخ ) کنایه از مکه. ناف ارض. رجوع به ناف ارض شود.
کلمات دیگر: