مواد پیشرفته

اگر برای عنوان فعلی این مقاله (یا عنوانی دیگر)، معادلی مناسب از منبعی معتبر یافتید، با ذکر آن منبع و با شیوهٔ صحیح ارجاع، آن را در متن مقاله قرار دهید و سپس مقاله را انتقال دهید. اگر نمی دانید چطور انتقال را انجام یا به درستی به منابع ارجاع دهید، در صفحهٔ بحث این مقاله درخواست خود را با قراردادن این متن بیان کنید:نبو
مواد پیشرفته(به انگلیسی: Advanced Materials) به دسته ای از مواد اطلاق می شود که دارای خواصی بسیار برتر از مواد معمولی هستند. از این خواص می توان به چقرمگی، سختی، دوام و الاستیسیته بالا اشاره کرد. این گروه دارای ویژگی های خاص مانند قابلیت حفظ کردن شکل (آلیاژهای حافظه دار) هستند که در حقیقت با درک تغییرات محیط، عکس العمل نشان می دهند. استفاده از این گونه مواد در ساخت ایمپلنت ها و تراشه های کامپیوتری بسیار توسعه یافته است. به طور کلی مواد پیشرفته در گروه های متفاوتی از قبیل سرامیک های مدرن، آلیاژهای فلزی، نیمه هادی ها، بیو مواد (سرامیکی و فلزی)، مواد متخلخلل (فیلترهای سرامیکی) و… طبقه بندی می شود. در این مقاله به بررسی یک شاخه از مواد پیشرفته تحت عنوان سرامیک های پیشرفته در حوزه های مختلف مانند آزمون های غیر مخرب، بایو سرامیک ها، استانداردها و دستورالعمل های طراحی و… پرداخته می شود.
سرامیک های سازه ایی(Structural Ceramics) را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد:
برای همین، نیاز به بررسی عیوب ایجاد شده در حین تولید این مواد به منظور اطمینان از کارایی نیازمند هست که آزمون های غیر مخرب(NDT) می توانند در حین کار دستگاه یا حین سرویس بکار برده شوند. برای این منظور فرایند تولید، میزان تافنس شکست و میزان اندازه بحرانی عیوب سرامیک های پیشرفته مورد ارزیابی قرار می گیرد که در جدول زیر به مراحل مورد نیاز برای ساخت یک سرامیک یکپارچه اشاره شده است. برای نمونه، اندازه عیوب بحرانی برای سرامیک های یکپارچه، ۱۰ تا ۱۰۰ میکرومتر، کار را برای آزمون غیرمخرب بسیار سخت کرده است. این درحالی است که کامپوزیت های زمینه سرامیکی حالت شکست و اندازه عیوب بحرانی مختلفی را نسبت به سرامیک های یکپارچه دارا می باشند.