شکر خوردن یا کنایه از شیرین کام شدن .
شکر خاییدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شکر خاییدن. [ ش َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شکر خوردن. || کنایه از شیرین کام شدن. ( یادداشت مؤلف ) :
تا همی خوانی تو اشعارش همی خایی شکر
تا همی گویی تو ابیاتش همی بویی سمن.
تا همی خوانی تو اشعارش همی خایی شکر
تا همی گویی تو ابیاتش همی بویی سمن.
منوچهری.
و رجوع به شکرخا و شکرخای و شکرخایی شود.کلمات دیگر: