قنف

فرهنگ فارسی

جمع اقنف

لغت نامه دهخدا

قنف. [ ق َ ن َ ] ( ع مص ) کفته گردیدن گل و شکافته شدن آن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ( اِمص ) خردی گوش و درشتی و دوسیدگی آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || سطبری بینی. || ( اِ ) سپیدی که بر نره خرما باشد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).

قنف. [ ق َ ن ِ ] ( ع ص ) تنک موی سر. ( از اقرب الموارد ).

قنف. [ ق ِن ْ ن َ ] ( ع اِ ) گل سیل آورد که خشک و شکافته شده باشد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

قنف. [ ق ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَقنف. ( اقرب الموارد ).

قنف . [ ق َ ن َ ] (ع مص ) کفته گردیدن گل و شکافته شدن آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِمص ) خردی گوش و درشتی و دوسیدگی آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || سطبری بینی . || (اِ) سپیدی که بر نره ٔ خرما باشد. (آنندراج ) (منتهی الارب ).

قنف . [ ق َ ن ِ ] (ع ص ) تنک موی سر. (از اقرب الموارد).

قنف . [ ق ِن ْ ن َ ] (ع اِ) گل سیل آورد که خشک و شکافته شده باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

قنف . [ ق ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَقنف . (اقرب الموارد).

کلمات دیگر: