( شکر آگین ) شکرین کنایه از سخت شیرین
شکر اگین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شکرآگین ) شکرآگین. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ] ( ص مرکب ) شکرین. کنایه از سخت شیرین :
ز فرقت لب مرجان شکّرآگینت
به جان رسیدم کار و به لب رسیدم جان.
ز فرقت لب مرجان شکّرآگینت
به جان رسیدم کار و به لب رسیدم جان.
سوزنی.
و رجوع به شکرآکند و شکرآلود شود.کلمات دیگر: