خشت یا آجری که گوشه آن شکسته است .
کله گوش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کله گوش. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) خشت یا آجری که گوشه آن شکسته است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
دانشنامه عمومی
(پشه ای؛ افغانستان) گله گوش؛ مرکب از دو کلمۀ کله و گوش، به معنی صوف در دره یا دره صوف. کله اصلا گله است و «گل» دره را گویند، و «گوش» صوف را گویند.
کلمات دیگر: