ترد

در علم مواد، به ماده ای شکست آن بدون ورود به منطقه پلاستیک اتفاق می افتد. مواد ترد، حتی در موادی با استحکام بالا، انرژی کمی پیش از شکستن جذب می کنند. سرامیک ها، شیشه ها و برخی از پلیمر ها، مانند پلی استایرن، ترد محسوب می شوند. بسیاری از فولاد ها، بسته به ترکیب و فرآیند ساخت، نیز در دما های پایین ترد می شکنند.
مواد ترد، بدون هیچ گونه نشانه ای و ناگهانی می شکنند ولی مواد چکش خوار در برابر تنش کششی، ابتدا گلویی(Necking) زده و سپس می شکنند.
به هنگام کشش، مواد ترد انرژی بسیار کمی جذب می کنند ولی مواد چکش خوار انرژی زیادی را، معادل با سطح زیر نمودارِ تنش-کرنش، به هنگام شکستن جذب می کنند.
مواد ترد، مقاومت کمتری نسبت به مواد چکش خوار، دربرابر خستگی دارند و در برابر بارهایی که موجب شکست از طریق خستگی می شوند، زودتر دچار شکست می شوند.
مواد ترد در برابر فرایند های شکل دهی دچار شکست می شوند؛ به عنوان مثال نمیتوان آنها را به شکل مفتول درآورد. در حالیکه مواد چکش خوار برای انواع فرایند های شکل دهی، مانند کشش، خمش، نورد و یا آهنگری، مناسب هستند.
مواد ترد، با تغییر شکل کم، مقاومت پایین در برابر ضربه و ارتعاشات، استحکام فشاری بالا و استحکام کششی کم شناخته می شوند.
تردی خاصیتی مستقل مانند چگالی و یا دمای جوش نیست که بتوان مقدار آن را اندازه گرفت، در واقع توافقی برای نحوه اندازه گیری آن وجود ندارد.
تفاوت مواد ترد و چکش خوار از ریزساختار آنها ناشی می شود؛ در مواد چکش خوار پیوند ها، اکثرا به صورت پیوند فلزی است که اجازه لغزش صفحات و در نتیجه آن تغییر شکل جسم را می دهد، در مقابل، اکثر مواد ترد دارای پیوند یونی بوده و صفحات امکان لغزش و تغییر شکلی وجود ندارد.

[ویکی الکتاب] معنی تُرَدَّ: که برگردانده شود
ریشه کلمه:
ردد (۵۹ بار)