چاشت دادن
تغدیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تغدیة ) تغدیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) کسی را چاشته دادن. ( زوزنی ). چاشت دادن. ( تاج المصادر بیهقی ). چاشت خورانیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تغدی شود.
تغدیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) کسی را چاشته دادن . (زوزنی ). چاشت دادن . (تاج المصادر بیهقی ). چاشت خورانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغدی شود.
کلمات دیگر: