لایه پیوند

در شبکه های کامپیوتری، لایه پیوند یا لایه واسط شبکه پایین ترین لایه در میان پشته پروتکل اینترنت (که معمولاً به عنوان "TCP/IP" شناخته می شود) بوده و ساختار معماری شبکه بندی اینترنت را تشکیل می دهد. (RFC 1122 و RFC 1123) این لایه مجموعه ای از متدها و پروتکل ها می باشد که تنها در بخش رابط میزبان عمل می کند. این رابط فیزیکی بوده و اجزای مجازی شبکه برای متصل کردن میزبان ها و گره ها در داخل شبکه مورد استفاده قرار می گیرند. پروتکل پیوند مجموعه ای از متدها و استانداردهایی است که تنها بین گره های مجاور در یک شبکه محلی (LAN) یا یک شبکه گسترده (WAN) انجام وظیفه می کنند.
روش های شبکه بندی پیوندهای منطقی
کپسوله سازی بسته های IP در داخل فریم ها
همزمان سازی فریم
شناساسی خطا از طریق حذف بسته های دارای خطا (در شبکه های LAN و کابل های نوری نقطه به نقطه)
زیرلایه کنترل منطقی پیوند یا Logical Link Control) LLC): (در پروتکل های جدید و بی سیم مورد استفاده قرار می گیرد.)
شناسایی خطا و درخواست تکرار خودکار بسته های خطادار برای ارتباط گره به گره
کنترل جریان گره به گره
تصحیح خطای رو به جلو (هرچند این سرویس در لایه فیزیکی کاربرد دارد)
علی رغم تعاریف گوناگون لایه بندی در مدل های TCP/IP و OSI، لایه پیوند را اغلب ترکیبی از دو لایه پیوند داده (لایه 2) و فیزیکی (لایه 1) در مدل مرجع اتصال داخلی سیستم های باز می دانند. با این وجود، لایه های TCP/IP بیشتر در حوزه های عملیاتی (کاربرد، میزبان-به-میزبان)، شبکه و پیوند) عمل می کنند نه در رویه های عملیاتی جزئی یا تکنولوژی های شبکه بندی.
استاندارد RFC 1122 با مثال نشان می دهد که پروتکل های شبکه های محلی نظیر اترنت و IEEE 802 و نیز پروتکل های فریم بندی نظیر پروتکل نقطه-به-نقطه (PPP) متعلق به لایه پیوند هستند.
خصوصیات استانداردهای LAN نظیر اترنت و IEEE 802 برای واژگان تخصصی خود به جای استفاده از مدل مرجع TCP/IP از مدل هفت لایه OSI بهره می برند. مدل TCP/IP معمولاً خصوصیات فیزیکی را در نظر نمی گیرد و به جای آن یک زیرساختار شبکه فعال و کارآمدی که بتواند فریم های در سطح رسانه را به رابط ارائه دهد را مورد استفاده قرار می دهند. بنابراین، RFC 1122 و RFC 1123، که تعریف TCP/IP را در بر دارند، در مورد مسائل فیزیکی و انتقال داده فیزیکی بحث نکرده و هیچ استانداردی را برای آن موضوعات تعیین نمی کنند. در عوض به طور گسترده ای آن ها را در اجزای لایه پیوند دخیل می کند. برخی از مؤلفین کتاب های فنی از این تفسیر تبعیت می کنند که انتقال داده فیزیکی می بایست بخشی از لایه پیوند باشند. برخی دیگر نیز عقیده دارند استانداردهای انتقال داده فیزیکی در قالب پروتکل های ارتباطی نگنجیده و بخشی از مدل TCP/IP نیستند. این دسته از مؤلفین یک لایه سخت افزار یا لایه فیزیکی را در زیر لایه پیوند در نظر می گیرند و بسیاری از آنان نیز واژه لایه پیوند داده را به جای واژه لایه پیوند به کار می برند. در مدل پیش از TCP/IP یعنی مدل مرجع آرپانت (RFC 908, 1982) موضوعات مرتبط با لایه پیوند با عناوینی ضعیف همچون، لایه دسترسی به شبکه، پروتکل دسترسی به شبکه و نیز لایه شبکه خوانده می شدند، در حالیکه لایه بالاتر لایه شبکه شبکه ها نامیده می شد. در برخی از کتاب های فنی جدید، لایه واسط شبکه، لایه میزبان-به-شبکه و لایه دسترسی به شبکه گاهی اوقات مترادف لایه پیوند یا لایه پیوند داده در نظر گرفته می شوند و اغلب لایه فیزیکی را نیز در بر می گیرند.