کلمه جو
صفحه اصلی

عاصمی

فرهنگ فارسی

مولانا عاصمی یکی از ادبائ و شعرائ است .

لغت نامه دهخدا

عاصمی. [ ص ِ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن عاصم بن عبداﷲ.اصل او از کوفه و مسکن وی بغداد بود. از ثقات و معتمدان محدثان امامیه و خواهرزاده یا برادرزاده علی بن عاصم محدث و استاد کلینی است. ( ریحانة الادب ج 3 ص 49 ). و رجوع به امل الاَّمل و هدیة الاحباب ص 197 شود.

عاصمی. [ ص ِ ] ( اِخ ) مولانا عاصمی. یکی از ادباء و شعراء است و از جمله اشعار اوست :
چون آتشم ز هجر تو بر سر زند علم
سازم روان چو شمع ز گرداب دیده نم.
( مجالس النفائس ص 78 ).

عاصمی . [ ص ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن عاصم بن عبداﷲ.اصل او از کوفه و مسکن وی بغداد بود. از ثقات و معتمدان محدثان امامیه و خواهرزاده یا برادرزاده ٔ علی بن عاصم محدث و استاد کلینی است . (ریحانة الادب ج 3 ص 49). و رجوع به امل الاَّمل و هدیة الاحباب ص 197 شود.


عاصمی . [ ص ِ ] (اِخ ) مولانا عاصمی . یکی از ادباء و شعراء است و از جمله اشعار اوست :
چون آتشم ز هجر تو بر سر زند علم
سازم روان چو شمع ز گرداب دیده نم .

(مجالس النفائس ص 78).



دانشنامه عمومی

عاصمی، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بوانات در استان فارس ایران است.
فهرست روستاهای ایران
این روستا در دهستان مزایجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۱۴ نفر (۳۶خانوار) بوده است.


کلمات دیگر: