نگون افکندن

به خاک افکندن . فرود افکندن . بر زمین انداختن .

نگون افکندن. [ ن ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) نگون فکندن. به خاک افکندن. فرودافکندن. بر زمین انداختن :
به یک زخم ده سر فکندی نگون
زمین کرده از تیغ دریای خون.به هر حمله خیلی فکندی نگون
به هر زخم جوئی براندی ز خون.به ده سالگی شد ز مردی فزون
به یک مشت گردی فکندی نگون. || به زیر افکندن. خم کردن. پائین انداختن :
همه موبدان سر فکنده نگون
چرا کس نیارست گفتن نه چون.