( اسم ) مونث نافخ .
نافخه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نافخة. [ف ِ خ َ ] (ع ص ) تأنیث نافخ . رجوع به نافخ شود. || باددار. نفخ آور : و یجب أن یترک [ المفتوق ] الاغذیة النافخة. (قانون بوعلی سینا)؛ صاحب فتق باید که از غذاهای باددار و نافخة بپرهیزد.
( نافخة ) نافخة. [ف ِ خ َ ] ( ع ص ) تأنیث نافخ. رجوع به نافخ شود. || باددار. نفخ آور : و یجب أن یترک [ المفتوق ] الاغذیة النافخة. ( قانون بوعلی سینا )؛ صاحب فتق باید که از غذاهای باددار و نافخة بپرهیزد.
کلمات دیگر: