کلمه جو
صفحه اصلی

تحریمه

فرهنگ فارسی

( اسم )تکبیر اول نماز یعنی تکبیری که بعد از نماز گفته میشود.
آنچه که موجب حرام گشتن شود یا تکبیر اولی یعنی تکبیریکه بعد نیت نماز گویند و این تکبیر از همه تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را

فرهنگ معین

(تَ مِ ) [ ع . ] (مص ل . ) تکبیری که بعد از نیت نماز گویند که با گفتن آن هر کلامی را که غیر از نماز باشد، بر خود حرام کرده باشند.

لغت نامه دهخدا

( تحریمة ) تحریمة. [ ت َ م َ ] ( ع اِ ) آنچه که موجب حرام گشتن شود. ( از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ص 405 ). || تکبیر اولی یعنی تکبیری که بعد نیت نماز گویند و این تکبیر ازهمه تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). اﷲ اکبر اول نماز بعد از نیت که نام دیگرش تکبیرةالاحرام است. ( فرهنگ نظام ). در شرع ، نام تکبیرةالاحرام است در هنگام قرائت اذان. و بدین نام خوانده شده است بجهت آنکه پاره ای از امور مباح را پیش از شروع به نماز گفتن تکبیرةالاحرام حرام میسازد و تائی که در آخر این کلمه واقع شده تاء وحدتست ، و بعضی گفته اند این تاء برای نقل کلمه از وصفیت به اسمیت باشد، و برخی گفته اند تاء مبالغه است ، همچنانکه در کلمه علامة، و قول اول روشنتر است چنانکه در بیرجندی در فصل صفت نماز گفته است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ایضاً ) : یکی تحریمه عشا بسته و دیگری منتظر عشا نشسته. ( گلستان ). بطرف چپ محراب مسجد در وقت تحریمه متوجه می باید شد. ( انیس الطالبین بخاری ). بعد از تکبیر تحریمه فرصتی گذشت. ( انیس الطالبین بخاری ). چنانک می باید که در زمان تحریمه اکبریت حضرت حق در وجود نمازگزارنده حال شود. ( انیس الطالبین بخاری ). و رجوع به تکبیر شود.

تحریمة. [ ت َ م َ ] (ع اِ) آنچه که موجب حرام گشتن شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ص 405). || تکبیر اولی یعنی تکبیری که بعد نیت نماز گویند و این تکبیر ازهمه ٔ تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). اﷲ اکبر اول نماز بعد از نیت که نام دیگرش تکبیرةالاحرام است . (فرهنگ نظام ). در شرع ، نام تکبیرةالاحرام است در هنگام قرائت اذان . و بدین نام خوانده شده است بجهت آنکه پاره ای از امور مباح را پیش از شروع به نماز گفتن تکبیرةالاحرام حرام میسازد و تائی که در آخر این کلمه واقع شده تاء وحدتست ، و بعضی گفته اند این تاء برای نقل کلمه از وصفیت به اسمیت باشد، و برخی گفته اند تاء مبالغه است ، همچنانکه در کلمه ٔ علامة، و قول اول روشنتر است چنانکه در بیرجندی در فصل صفت نماز گفته است . (از کشاف اصطلاحات الفنون ایضاً) : یکی تحریمه ٔ عشا بسته و دیگری منتظر عشا نشسته . (گلستان ). بطرف چپ محراب مسجد در وقت تحریمه متوجه می باید شد. (انیس الطالبین بخاری ). بعد از تکبیر تحریمه فرصتی گذشت . (انیس الطالبین بخاری ). چنانک می باید که در زمان تحریمه اکبریت حضرت حق در وجود نمازگزارنده حال شود. (انیس الطالبین بخاری ). و رجوع به تکبیر شود.


فرهنگ عمید

تکبیری که بعد از نیت نماز می گویند و آن بر خود حرام کردن کلام یا امر دیگری است که مربوط به نماز نباشد.


کلمات دیگر: