خفیر

( صفت ) ۱ - راهبر نگهبان. ۲ - حامی پناه دهنده . جمع : خفرائ ( خفرا ) .

(خَ ) [ ع . ] (ص . ) نگهبان ، حامی .

خفیر. [ خ َ ] ( ع ص ، اِ ) امان داده. || پناه یافته. || بدرقه. نگاهبان. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). قلاووز. آن یک تن یا بیشتر که همراه قافله بروند و قافله را بمأمن رسانند. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
سوی بهینه راه طلب کن یکی خفیر.ور کنون سوی کعبه خواهی رفت
ره مخوف است بی خفیر مباش.چون خدا فرمود ره را راه من
این خفیر از چیست و آن یک راهزن.هم خفیر و رهبر مرغان تویی
هم انیس و وحشت هجران تویی.

نگهبان، محافظ، حامی.