تخت گیر

( ~. ) (ص فا. ) پادشاه .

تخت گیر. [ ت َ ] ( نف مرکب ) کنایه از پادشاه. پادشاه قادر و توانا. ( ناظم الاطباء ). که تخت گیرد و پادشاهی کند. پادشاه فاتح و پیروز :
سپه راند از آنجا به تخت سریر
که تابیند آن تخت را تخت گیر.به آیین کیخسرو تخت گیر
که برد از جهان تخت خود بر سریر.کلاه از کیومرث ، آن تخت گیر
زجمشید تیغ، از فریدون سریر.گرچه به شمشیر صلابت پذیر
تاج ستان آمدی و تخت گیر.