دست بوسی

۱ - بوسیدن دست تقبیل ید . ۲ - بخدمت بزرگی رسیدن .
دست بوس تقبیل دست و بوسه زدن بر دست

( ~. ) (حامص . ) به خدمت رسیدن ، تعظیم کردن .

دستبوسی. [ دَ] ( حامص مرکب ) دست بوس. تقبیل دست و بوسه زدن بر دست. ( ناظم الاطباء ). بوسیدن دست. تقبیل ید :
خواهشگریی و دستبوسی
میکرد ز بهر آن عروسی. || شرفیابی. به خدمت بزرگی رسیدن. تشرف حاصل کردن. شرفیاب شدن :
چو یاره دستبوسی رایش افتاد
چو خلخال زر اندر پایش افتاد.بدست آویز شیر افکندن شاه
مجال دستبوسی یافت آن ماه.از بهر دستبوسی آن شوخ همچو زلف
صد کوچه ره بسایه شمشاد میروم.

۱. بوسیدن دست کسی.
۲. بوسیدن دست شخص بزرگ تر از خود هنگام ملاقات برای اظهار کوچکی و تواضع و احترام نسبت به او.