برافتادن

از میان رفتن، نابودشدن، ازمدافتادن
( مصدر ) از میان رفتناز بین رفتننابود گشتن . ۲- ور افتادن از مد افتادن .

(بَ. اُ دَ ) (مص ل . ) از میان رفتن ، از بین رفتن .

برافتادن. [ ب َ اُ دَ ] ( مص مرکب ) افتادن :
وان قطره باران که برافتد بگل سرخ
چون اشک عروس است برافتاده برخسار.رجوع به افتادن شود. || نابود گشتن. ( غیاث اللغات ) ( بهار عجم ) ( آنندراج ). ورافتادن. هلاک شدن. منقرض شدن. قلع و قمع شدن. مستأصل شدن : آلتونتاشیان همه ذلیل شدند و برافتادند. ( تاریخ بیهقی ). سیمجوریان برافتادند و کار سپاهسالاری بر امیر محمود قرار گرفت.( تاریخ بیهقی ). پس از بر افتادن آل برمک و... ( تاریخ بیهقی ). و گرفتم که من برافتادم ولایتی بدین بزرگی که سلطان دارد چون نگاه تواند داشت. ( تاریخ بیهقی ).
عجم را زان دعا کسری برافتاد
کلاه از تارک کسری درافتاد.بس تجربه کردیم در این دیر مکافات
با دردکشان هرکه درافتاد برافتاد.اگر ما تدارک قصه خود با ایشان نکنیم و فرصت غنیمت نشمریم هلاک شویم و برافتیم. ( تاریخ قم ).
|| منسوخ شدن. متروک شدن :
تظلم برآورد و فریاد خواند
که شفقت برافتاد و رحمت نماند.و خراج بکلی خلل پذیرد و برافتد و شهر خراب گردد. ( تاریخ قم ).
دو کس را بهم سازگاری نماند
محبت برافتاد و یاری نماند. || دور شدن. ( غیاث اللغات ) ( بهار عجم ). بری شدن. یکسو شدن. به ترک گفتن. برطرف شدن. ( ناظم الاطباء ) :
هر زن که بچنگ او در افتد
بدخو شود و ز خو برافتد.|| دست دادن. ( یادداشت مؤلف ): ما را گریه برافتاد.

۱. از میان رفتن، نابود شدن.
۲. از مد افتادن.