دستگزار

( ~. گُ ) (ص . ) مددکار، یاری رسان .

دستگزار. [ دَ گ ُ ] ( اِ مرکب ) دستگذار. قدرت. توانائی :
تویی که دستخوش تست گردن گردون
تویی که کنج تو دارد به گنج دستگزار.همتش برتر از توانائی است
دادنش بیشتر ز دستگزار.بسا کسا که رسید از عطا و نعمت او
چنانکه من بتوانائی و به دستگزار.چنانکه بود ندانستمش تمام ستود
جزاین نبود مرا در دروغ دستگزار.بزرگتر زآن چیزی بود کجا که ازو
همی رسد ز دل و دست او به دستگزار.جز بهمان جان گزارده نشود وام
گرت چه بسیار مال و دستگزار است.دلم از تو به همه حال نشستی دست
گر ترا درخور دل دستگزارستی.بر علم تو حق است گزاریدن حکمت
بگزار حق علم گرت دستگزار است. || ( نف مرکب ) مددکار و ممد و معاون. ( برهان ) :
ز رأی تست خرد را دلیل و یاری گر
ز دست تست سخا را منال و دستگزار.