دغ

زمین خشک وسخت، سربی مونیزگفته شده است
۱ - ( صفت ) بسیار گرم حار سوزان . ۲ - ( اسم ) سوزاندن موضعی از بدن ( حیوان یا انسان ) با آهن تافته و جز آن . ۳ - غصه اندوه مصیبت : داغ مرگ عزیزان ۴ - نشان نشانه اثر . ۵ - ( اسم ) معنی که شاعر چند جا ببندد . ۶ - نام شاعر که در غزل و قصیده مذکور شود . ۷ - ( صفت ) کهنه مستعمل .

(دَ ) (ص . ) داغ .

دغ. [ دَ ] ( ص ) مخفف داغ. ( برهان ). رجوع به داغ شود. || زمین بی علف ، یعنی زمین که هرگز گیاه در آن نرسته باشد. ( برهان ). زمین بی علف. ( آنندراج ). در گناباد خراسان ، صحرای بی آب و علف را گویند. || سر بی موی که از کچلی همچو کون طاس بود. ( برهان ). سر بی موی طاس. ( آنندراج ). سر کچل بی موی سرخ. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی ). کل. لغ. || چارضرب زده ، یعنی شخصی که ریش و سبیل و ابرو و مژه را پاک بتراشد. ( از برهان ) ( از آنندراج ). || جایی که موی نباشد. ( شرفنامه منیری ).

۱. زمین خشک و سخت، زمینی که در آن گیاه نروید.
۲. سر بی مو.

{playa, dry lake , kavir , takir} [زمین شناسی] ناحیه ای خشک و بی گیاه و هموار که در پایین ترین بخش یک حوضۀ کویری زهکشی نشده قرار دارد

/dagh/ گوسفندی که شاخ کوچک دارد - دیگ & دوغ