خنور

(اسم ) آلات و لوازم خانه از ظرف و کاسه و کوزه و خم و غیره .
خنور یا گاو

(خَ ) (اِ. ) ظرف سفالی مانند کاسه ، کوزه و امثال آن .

خنور. [ خ َ / خ ُ ] ( اِ ) کاسه. کوزه. ( ناظم الاطباء ) :
همه جام باده سراسر بلور
طبقهای زرین و زرین خنور.اندر اقبال آبگینه خنور
بستاند عذر توبه بلور.ز دولا کرد آب اندر خنوری
که شوید جامه را هر بخت کوری.بضرورت خنوری می بایست که آب بتفاریق در وی جمع شود تا بیکبار به اختیار مردم دفع شود و آن خنور مثانه است. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
لعل و یاقوت است بهر وام او
در خنوری و نوشته نام او.فعم ؛ پر کردن خنور را. افعام ؛ پر کردن خنور و مانند آن را. متوضر؛خنور چرکین. ( منتهی الارب ). || کوزه گلی که در آن پول نگاه دارند. || ظروف و اوانی و سایر آلات و ضروریات و لوازم خانه و اثاث البیت. ( ناظم الاطباء ). مطلق ظرف است ؛ یعنی چیزی که چیز دیگر در آن جای گیرد اعم از سفالینه و فلزینه و نسج و جز آن. وعاء. ظرف. آوند. اناء. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
از تو دارم هرچه در خانه خنور
وز تو دارم نیز گندم در کنور.هرچه بودم بخانه خم و کنور
و آنچه از گونه گون قماش و خنور.این کالبد خنور بوده ست شصت سال
بنمای تا چه حاصل کردی در این خنور.لیکن مهم در دنیا شش چیز است : خوردنی. پوشیدنی. مسکن. خنورخانه. زن. مال و جاه. ( کیمیای سعادت ).
از آن دشمن و دوست نارم بخانه
که خالی است از خشک و از تر خنورم.نیابی جوخنوری را که دوران سوخت بنگاهش
نبینی نان تنوری را که طوفان کرد ویرانش.|| دو بسته ای که روی اسب گذارند و میان آنها سوار بنشیند. ( ناظم الاطباء ). || کشت کاری. برزیگری. ( از ناظم الاطباء ).

---

خنور. [ خ ُن ْ نو ] ( اِ ) خنُور. بتمام معانی آن. رجوع به خَنور شود.

---

خنور. [ خ ِن ْ نو ] ( ع اِ ) دنیا. خِنَوَّر ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

---

خنور. [ خ ِ ن َوْ وَ ] ( ع اِ ) دنیا. خِنَّور ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

---

خنور. [ خ َن ْ نو ] ( ع اِ ) خِنَّور. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
- ام خنور ؛ کفتار. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ).

هر نوع ظرف سفالی، مانندِ کاسه، کوزه، سبو، و خُم: از آن دوست و دشمن نیارم به خانه / که خالی ست از خشک و از تر خنورم (سنائی۲: ۲۰۵ ).