برره

بَرَره روستایی خیالی و غیر واقعی است که نام آن اولین بار در مجموعهٔ تلویزیونی پاورچین مطرح شد. پس از محبوبیت و شهرت بسیار برنامه طنز پاورچین، مجموعهٰ دیگری در سال ۱۳۸۴ بنام شبهای برره ساخته شد که حوادث آن در محیط روستای برره اتفاق می افتد. کارگردان این مجموعه که از شبکه سوم سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد، مهران مدیری است.
ابطحی، محمدعلی. زبان برره ای، وب نوشت «وب نوشت ها»، ۱۴ مهر ۱۳۸۴،
روستای برره به «پایین برره» و «بالا برره» تقسیم می شود. اهالی این دو در عین صمیمت نسبی و آشنایی، با هم چشم و هم چشمی، مشکلات و درگیری های بسیاری دارند و نماد آن شهر بزکوهی است.
مهم ترین محصول برره، نخود است که نقش مهمی در زندگی و آداب و رسوم مردم این روستا دارد. «نوچفْسْکو» نام غذای محلی برره است. این غذا شامل نخود پخته، سیب و شکر است و به شیوهٔ خاصی خورده می شود.از غذاهای دیگر برره می توان به «تخت حلقوف»، «خلنجون نخود»، «سوز سوز نخود»، «بیر بیر نخود» و «شام پسر سازون» اشاره کرد. برره یک ژاندارمری دارد که طغرل رئیس آنجاست.
رسم و رسوم، عادات، تکیه کلام ها و حتی ضرب المثل ها اهالی این روستای تخیلی رواج بسیاری بین مردم یافت و این روستای تخیلی احتمالاً نزد عامهٔ مردم ایران حتی مشهورتر از روستاهای واقعی است.

[ویکی الکتاب] معنی بَرَرَةٍ: نیکوکاران
ریشه کلمه:
برر (۳۲ بار)

«بَرَرَة» جمع «بارّ» (مثل طالب و طلبه) از مادّه «بَرّ» در اصل به معنای وسعت و گستردگی است; و لذا به صحراهای وسیع «بَرّ» (به فتح باء) گفته می شود، و از آنجا که افراد نیکوکار وجودی گسترده دارند، و برکات آنها به دیگران می رسد به آنها «بارّ» گفته شده است.