الفبای سیریلیک

خط سیریلیک یا آزبوکا یک خط الفبایی است که در امپراتوری یکم بلغارستان طی قرن ۱۰م میلادی در مدرسه ادبیات پرسلاو به خاطر بوریس یکم بلغارستان که می خواست بلغارها سیستم نوشتاری خودشان را داشته باشند، ایجاد شد. این خط اساس الفباهای مورد استفاده در زبان های مختلف، به ویژه آن هایی که از منشأ اسلاوی هستند، و زبان های غیراسلاوی تأثیر گرفته از روسی، چه در گذشته و چه امروزه، است.
بلاروس
بوسنی و هرزگوین (همچنین لاتین)
بلغارستان
قزاقستان (تا ۲۰۲۵)
قرقیزستان
جمهوری مقدونیه
مغولستان
مونته نگرو (همچنین لاتین)
روسیه
صربستان (همچنین لاتین)
تاجیکستان
اوکراین
خط سیریلیک از خط یونانی باستان با حروف بزرگ گرفته شده است.
زبان فارسی تاجیکی نیز در تاجیکستان با خط سیریلیک که کمی تغییر یافته است و خط تاجیکی نام دارد، نوشته می شود.
در سده نهم میلادی و پس از پاگرفتن اسلاوها در سرزمین موراویا، راستیسلاو فرمانروای این سرزمین برای پاکسازی این سرزمین از کلیسای رم، از کنستانتین امپراتور بیزانس درخواست کرد که آموزگارانی را برای وی بفرستد تا مردم را به زبان خود با مسیحیت آشنا کنند. پس از آن دو برادر روحانی به نام های سیریل (درگذشته به سال ۸۶۹ میلادی) و متودیوس (درگذشته به سال ۸۸۵ میلادی) به یک گروه اسلاو سپرده شدند و آنان نیز در برابر ایستادگی سرسختانه کلیسای رم که برگردان کتاب مقدس را تنها به زبان های عبری، یونانی و لاتین پذیرفته می دانست، انجیل را به زبان اسلاوی برگرداندند. بدین سان الفبای سیریلیک که دارای برخی نویسه های یونانی است، به نام پدیدآورنده اش سیریل شناخته و سیریلیک رفته رفته خط اسلاوها شد. آنگاه روسها، اوکراینیها، بلغارها و صربها این خط را به همراه آیین ارتدکس یونانی پذیرفتند و سیریلیک الفبای زبان روسی گشت.