کیال

کیل کننده، پیمانه کننده، پیمانه گر
( صفت ) پیمانه کننده کیل پیماینده .
لقب مردی گول که پیوسته خاک می پیمود .

(ک یّ ) [ ع . ] (ص . ) پیمانه کننده ، کیلی پیماینده .

کیال. [ ک َی ْ یا ] ( ع ص ) پیماینده. ( منتهی الارب ). پیماینده و پیمانه کننده. ( ناظم الاطباء ). پیماینده و چیزی را به پیمانه پیمایش کننده. ( غیاث ). آنکه حرفه او پیمودن طعام باشد. ( از اقرب الموارد ). کیل پیما. پیماینده کیل. کیل پیماینده. آنکه شغلش کیل کردن باشد. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
آمد گه نوروز و جهان گشت دل افروز
شد باغ ز بس گوهر چون کیله کیال.هرکه تخم کین او کارد چو وقت داس گشت
داس بردارنده را دست اجل کیال باد.زآنکه میکائیل از کیل اشتقاق
داردو کیال شد در ارتزاق.

---

کیال. [ ک َی ْ یا ] ( اِخ ) لقب مردی گول که پیوسته خاک می پیمود.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
به زیبقی مقنع به احمقی کیال
به روزکوری صباح و شبروی احباب.

پیمانه کننده، کیل کننده، پیمانه گر.