پیشیار

پیشکار، خدمتکار، مزدور، شاگرد، مددکار، شاش، ادرار، پیشاب، پیشار
( صفت ) ۱- پیشکار مددکار : بخت و دولت چو پیشیار تواند نصرت و فتح پیشیار تو باد . ( رودکی ) ۲- خدمتکار خدمتگر .

(اِمر. ) ۱ - شاش ، ادرار. ۲ - شیشه ای که ادرار بیمار در آن کنند و پیش طبیب برند، قاروره .
(ص مر. ) ۱ - پیشکار، معاون . ۲ - خدمتکار، شاگرد.

پیشیار. [ ش ْ ] ( اِ مرکب ) شاش. بول. پیشاب : زحل دلالت کند بر رودگانی و پیشیار و پلیدی. ( التفهیم ، ابوریحان ).
از نهیب تو شیر گردون را
آب ناخورده پیشیار گرفت. || قاروه بیمار را گویند که پزشک را بنمایند. شیشه. دلیل. قاروره بیمار را گویند و آن شیشه ای باشد که بول بیمار در آن کنند و پیش طبیب برند. ( برهان ). پیشیاره. ( برهان ). شیشه آب پیش بیمار یعنی قاروره. ( اوبهی ). آب قاروره بیمار. ( فرهنگ اسدی نخجوانی ) :
بر روی پزشک زن میندیش
چون هست درست پیشیارت.بس طبیب زیرکی نادیده نبض و پیشیار
درد هرکس را ز راه نطق میسازی دوا.آن چنان دردی که با جانان نگوید دردمند
نی از آن دردی که با ترسا بگوید پیشیار. || ( ص مرکب ) مزدور. اجیر. شاگرد. پیشکار. مددکار. خدمتگزار. خادم. ( آنندراج ). خدمتکار. ( جهانگیری ) :
بخت و دولت چو پیشکار تواند
نصرت و فتح پیشیار تو باد.چو کار آمدم پیشیار آمدی
به هر دانشی غمگسار آمدی.

۱. پیشکار.
۲. خدمتکار، مزدور.
۳. شاگرد.
۴. مددکار، معاون: بخت ودولت چو پیشکار تواند / نصرت وفتح پیشیار تو باد (رودکی: ۵۲۱ ).
۱. = پیشاب
۲. قاروره که پیشاب بیمار را در آن کنند و نزد طبیب ببرند: بر روی پزشک زن میندیش / چون بود درست پیشیارت (لبیبی: شاعران بی دیوان: ۴۸۷ ).