trained, experienced, skilled
مدرب
فارسی به انگلیسی
عربی به فارسی
اموزگار , اموزنده , ياد دهنده , اموزشيار , فرهيختار
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- آنکه بکاری عادت کرده . ۲- ورزیده مجرب . ۳- گرفتار بلا مبتلی .
شکیبائی نماینده در کارزار
شکیبائی نماینده در کارزار
ورزیده، مجرب
فرهنگ معین
(مُ دَ رَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) ۱ - آن که به کاری عادت کرده کردن . ۲ - ورزیده مجرب . ۳ - گرفتار.
لغت نامه دهخدا
مدرب. [ م ُدَرْ رَ ] ( ع ص ) مرد آزمایش دیده و شدت رسیده و سختی چشیده. ( منتهی الارب ). منجد. مجرب. مصاب بالبلایا. ( اقرب الموارد ). آزموده ممتحن سختی کشیده. || شتر رام ادب یافته مأنوس سواری در کوچه ها. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). شتر که دست آموز است و رموک نیست . || ( اِ ) شیر. ( منتهی الارب ). اسد. ( اقرب الموارد ).
مدرب. [ م ُ دَرْ رِ ] ( ع ص ) شکیبائی نماینده در کارزار وقت شدت و فرار. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نعت فاعلی است از تدریب. رجوع به تدریب شود. || کسی که درمی آید در زمین دشمنان از بلاد روم. ( ناظم الاطباء ): ادرب القوم ؛ دخلوا ارض العدو من بلاد الروم. ( اقرب الموارد ). || رجل مدرب ؛ مرد مجرب. آزماینده. ( ناظم الاطباء ).
مدرب. [ م ُ دَرْ رِ ] ( ع ص ) شکیبائی نماینده در کارزار وقت شدت و فرار. ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نعت فاعلی است از تدریب. رجوع به تدریب شود. || کسی که درمی آید در زمین دشمنان از بلاد روم. ( ناظم الاطباء ): ادرب القوم ؛ دخلوا ارض العدو من بلاد الروم. ( اقرب الموارد ). || رجل مدرب ؛ مرد مجرب. آزماینده. ( ناظم الاطباء ).
مدرب . [ م ُ دَرْ رِ ] (ع ص ) شکیبائی نماینده در کارزار وقت شدت و فرار. (آنندراج ) (از اقرب الموارد). نعت فاعلی است از تدریب . رجوع به تدریب شود. || کسی که درمی آید در زمین دشمنان از بلاد روم . (ناظم الاطباء): ادرب القوم ؛ دخلوا ارض العدو من بلاد الروم . (اقرب الموارد). || رجل مدرب ؛ مرد مجرب . آزماینده . (ناظم الاطباء).
مدرب . [ م ُدَرْ رَ ] (ع ص ) مرد آزمایش دیده و شدت رسیده و سختی چشیده . (منتهی الارب ). منجد. مجرب . مصاب بالبلایا. (اقرب الموارد). آزموده ٔ ممتحن سختی کشیده . || شتر رام ادب یافته ٔ مأنوس سواری در کوچه ها. (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). شتر که دست آموز است و رموک نیست . || (اِ) شیر. (منتهی الارب ). اسد. (اقرب الموارد).
فرهنگ عمید
۱. گرفتار بلا.
۲. کسی که به کاری عادت کرده و در آن کار ورزیده شده باشد، مجرب.
۲. کسی که به کاری عادت کرده و در آن کار ورزیده شده باشد، مجرب.
کلمات دیگر: