سوفار

کاسه وکوزه گلی، ظرف گلی که درکوره پخته شده باشد، سوراخ، سوراخ سوزن، بن چوبه تیر، چله کمان
۱ - سوراخ ( مصلقا ) . ۲ - سوراخ سوزن ( خصوصا ) . ۳ - دهانه تیر که چله کمان را در آن بند کنند .
دهان تیر که چله کمان را در آن بند کنند دهانه تیر ظروف گلی است و آن بحذف واو نیز آمده که سفال باشد سوراخ سوزن

(اِ. ) ظرف گِلی ، کاسه ، کوزه .
(اِ. ) ۱ - سوراخ سوراخ شدن . ۲ - بخش انتهایی تیر که در چلُة کمان گذاشته می شود.

سوفار.( اِ ) دهان تیر که چله کمان را در آن بند کنند. ( آنندراج ). دهانه تیر. ( شرفنامه ). دهان تیر و آن جایی باشد از تیر چله کمان را در آن بند کنند. ( برهان ) : بهرام تیری بمیان دو چشمش اندرزد، چنانکه تا سوفار در سرفیل شد. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی ).
هیچ تیری نزد او بر تن خصم
که نه از پشت برون شدسوفار.گر ناوکی اندازد عمداً بنشاند
پیکان پسین ناوک در پیشین سوفار.کنون تیر گلبن عقیق و زمرد
ازین کینه بر پر و سوفار دارد.تیری است که در رفتن سوفارش به پیش است
هرچند که هر تیر سپس دارد سوفار.تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.تا بسوفار در زمین شد غرق
پیش تیری چنان چه درع و چه درق.نظر کن چو سوفار داری بشست
نه آنگه که پرتاب کردی ز دست.خدنگ درد فراق اندرون سینه خلق
چنان بجست که در جان نشست سوفارش. || ظروف گلی است و آن بحذف واو نیز آمده که سفال باشد. ( آنندراج ). ظروف و اوانی باشد که از گل پخته باشد، مانند: کوزه ، سبو، طغار، خم و امثال آن. ( برهان ) :
زو برگرفت جامه پشمینی
زو برگزیدکاسه سوفارش. || سوراخ سوزن. ( آنندراج ). هر سوراخ عموماً و سوراخ سوزن خصوصاً.( برهان ) :
من سوزنیم شعر من اندر پی آن شعر
نرزد به یکی سوزن سوفار شکسته.عیارپیشه جوانی زناگری درزی
همی کشیدش هر روز رشته در سوفار.

۱. بن چوبۀ تیر که در چلۀ کمان گذاشته می شود: تا به سوفار در زمین شد غرق / پیش تیری چنان چه درع و چه درق (نظامی۴: ۵۷۲ ) نظر کن چو سوفار داری به شست / نه آنگه که پرتاب کردی ز دست (سعدی۱: ۴۶ ).
۲. سوراخ به ویژه سوراخ سوزن
۱. کاسه و کوزۀ گلی.
۲. ظرف گلی که در کوره پخته شده باشد.

{nock} [ورزش] شکافی در انتهای تیر که زه در آن قرار می گیرد