از مصدر بساویدن .
بساو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بساو. [ ب َ ] ( فعل امر )از مصدر بساویدن. ( لغت فرس اسدی ص 416 ) :
بجانم که آزش همان نیز هست
ز هر سو بیارای و ببساو دست .
بجانم که آزش همان نیز هست
ز هر سو بیارای و ببساو دست .
اوبهی.
رجوع به بساویدن ، پساویدن و بساییدن شود.فرهنگ عمید
= بساویدن
بساویدن#NAME?
کلمات دیگر: