کلمه جو
صفحه اصلی

کیچ کیچ

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - پراگنده . پریشان . یا به کیچ کیچ . بتفرقه : بجمله خواهم یک ماهه بوسه از تو بتا . بکیچ کیچ نخواهم که فام من توزی . ( رودکی ) توضیح مرحوم دهخدا کیچ را به گپچ کبج ( قفیز ) تصحیح کرده اند .

فرهنگ معین

(ص . ) پراکنده ، پریشان .

لغت نامه دهخدا

کیچ کیچ. ( ص مرکب ، ق مرکب ) به تفرقه. بهره بهره. ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 71 ). کوچک کوچک و خردخرد و اندک اندک و آهسته آهسته. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). [ به کاف ، به یاء کشیده ] قسطقسط. جزٔجزء. به تفاریق. کم کم. به اقساط . کم کم. مقسطةً. بهره بهره. مقابل جملگی. در نسخه حسین وفا به نقل سروری کنج کنج ( با نون )، در نسخه فرهنگ اسدی نخجوانی کبج کبج ( با باء ) و در برهان تنها کیچ کیچ از کوچک کوچک گرفته ولی کیچ کیچ ممکن است از کبچه کبچه آمده باشد که کفچه کفچه باشد . ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
به جمله خواهم یک ماهه بوسه از تو بتا
به کیچ کیچ نخواهم که فام من توزی .
رودکی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
ممتع بنان تو و جامه تو
چه از جمله جمله چه از کیچ کیچی.
سوزنی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
فَذ̍لک شد شمار خدمت من
بر او از جملگی و کیچ کیچی .
سوزنی ( از یادداشت ایضاً ).
|| پراکنده و پریشان. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ عمید

آهسته آهسته، خردخرد، اندک اندک: به جمله خواهم یک ماهه بوسه از تو بتا / به کیچ کیچ نخواهم که فام من توزی (رودکی: ۵۳۰ ).


کلمات دیگر: