سی تی اسکن

نسل اول: سیستم های پرتو خطی (pencil beam). حرکت منشا و آشکارساز هر دو به صورت انتقال-دوران.
نسل دوم: سیستم های پرتو بادبزنی باریک (narrow fan beam). حرکت منشا و آشکارساز هر دو به صورت انتقال-دوران.
نسل سوم: سیستم های پرتو بادبزنی پهن (wide fan beam). حرکت منشا و آشکارساز هر دو به صورت دورانی. آغاز استفاده از فناوری حلقه های لغزنده (slip ring technology).
نسل چهارم: سیستم های با حرکت دورانی منشا، اما با آشکارساز ساکن.
نسل پنجم: سیستم های مقطع نگاری رایانه ای با پرتو الکترونی
نسل ششم: اضافه شدن حرکت مارپیچی یا اسپیرال (spiral). برای این نوع سیستم ها، گام (pitch) قابل تعریف است.
نسل هفتم: استفاده از آرایه های آشکارساز چندردیفی (Multi Detector Array) معروف به MDCT.
مقطع نگاری رایانه ای یا برش نگاری رایانه ای یا توموگرافی رایانه ای (به انگلیسی: Computed Tomography) یا به اصطلاح سی تی اِسکَن، روشی نوین است که در علوم تشخیصی در فیزیک پزشکی کاربرد تحقیقاتی و درمانی فراوانی دارد.
در این روش، کالبد انسان یا دیگر جانوران به صورت لایه به لایه برانداز (اسکن) می شود و بدین ترتیب بخش های درونی بدن نیز برای پزشکان قابل رؤیت می گردد.
امروزه فناوری سی تی اسکن در بیمارستان ها و مراکز پژوهشی در سرتاسر دنیا (از جمله در ایران) کاربرد وسیع دارند