کوپله

( اسم ) موی فرق سر کاکل .

( ~. ) (اِ. ) موی فرق سر، کاکل .
(پَ لِ یا لَ ) (اِ. ) شکوفه و بهاره درخت .

کوپله. [ پ َ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) قبه ای را گویند که در ایام شادی و آیین بندی و جشن و عروسی بندند. ( برهان ). قبه ای که در ایام عید و جشن و عروسی بر پای کنند و به رسم آذین در شهرها بندند و زینت کنند و پس از اتمام برچینند و اگر باران ببارد ضایع شود. ( آنندراج ). طاق و قبه ای که از گل و ریاحین در ایام شادی و جشن و آیین بندی و عروسی بندند. ( ناظم الاطباء ) :
نیست آیین وفایت هیچ محکم همچنانک
روز باران شهرها در قبه و درکوپله. || سواران آب را گویند که حباب باشد. ( برهان ).حباب ، زیرا که آن به صورت قباب است. ( از آنندراج ). حباب آب و شراب. ( ناظم الاطباء ). سوار آب. گنبد آب. افراس آب. غوزه آب. نفاخه. سیاب. حجا. فراسیاب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
کوپله است این بحر را عالم بدان
ذره یک کوپله است این هم بدان. || قفل بود. ( لغت فرس ). قفل آهنین که بر صندوق زنند. ( برهان ) ( از آنندراج ). قفل صندوق و تپنگو. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً قفل معرب کوپله است. ( از حاشیه برهان چ معین ). قفل عرب معرب کوپله است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
بر مستراح کوپله سازیده است
بر مستراح کوپله کاشنیده است ؟|| موی فرق سر و کله سر را نیز می گویند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). موی فرق سر. کاکل. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کوبله شود. || شکوفه بهار درخت را هم گفته اند. ( برهان ). شکوفه. ( غیاث ). شکوفه و غنچه و نورسته درخت. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به کوپل شود.

۱. حباب.
۲. طاقی ساخته شده از گل که در ایام سرور به کار می رود.