دوزخی

جهنمی

( صفت ) منسوب بدوزخ شایسته رفتن بدوزخ جهنمی .

دوزخی. [ زَ ] ( ص نسبی ) منسوب به دوزخ. ( آنندراج ) ( غیاث ). کسی که در دوزخ جای دارد. ج ، دوزخیان. ( ناظم الاطباء ). ازاهل دوزخ. جهنمی. اهل جهنم. از دوزخ. آن کس که در دوزخ است. مقابل بهشتی. ( یادداشت مؤلف ) :
حاسداهرگز نبینی تا تو باشی روی عقل
دوزخی هرگز نبیند روی و موی حور عین.چهره هندو و روی روم چرا شد
همچو دل دوزخی و جان بهشتی.کسی که درگه جنت مثال او بگذاشت
حمیم دوزخیان قوت کام او زیبد.درین دریا کم آتش گشت کشتی
مرا هم دوزخی خوان هم بهشتی.حوران بهشتی را دوزخ بوداعراف
از دوزخیان پرس که اعراف بهشت است.|| لایق دوزخ. کسی که بدسرشت و گناهکار و دور از هر خصیصه دینی و انسانی و سزاوار رفتن به جحیم و دوزخ باشد :
که ای دوزخی بنده دیوسر
خرد دورو دور از تو آیین و فر.سرخ چهره کافرانی مستحل ناپاکزاد
زین گروهی دوزخی ناپاکزاد و سندره.سخن دوزخی را بهشتی کند
سخن مزگتی را کنشتی کند.ندارد دین اگر مردی سخی نیست
اگر باشد سخی او دوزخی نیست.و نامه بنوشتند که مردی بیرون آمده است و بتان ما را دشنام می دهد و ما را دوزخی می خواند. ( قصص الانبیاء ص 226 ).
دوزخی را سوی جنت نتوان برد به زور.|| شکم پرست و بسیارخوار. ( ناظم الاطباء ). دوزخ گلو.

گناهکاری که روز قیامت در دوزخ جا دارد، جهنمی.