ابن جواس بن فروه ابن سلمه بن المنذر المضرب السکونی کندی از شعرای مخضرمین است نصرانی بود و در ایام عمر بن خطاب اسلام آورد و در کوفه اقامت گزید .
معدان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
معدان . [ م َ ] (ع ص ) رجل معدان ، مرد فراخ معده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
معدان. [ م َ ] ( ع ص ) رجل معدان ، مرد فراخ معده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
معدان. [ م َ ع َدْدا ] ( ع اِ ) جای دفته ( کذا ) زین از هر دو پهلو. ( منتهی الارب ذیل «ع دد» ). دوپهلوی انسان و جز انسان و گویند جای دو پای سوار براسب که شامل است بر فاصله رأس دو کتف اسب تا قسمت عقب شکم آن. ( از اقرب الموارد ذیل معد ). آنچه میان سر دو کتف است تا مؤخر شکم آن. ( از محیط المحیط ).
معدان. [ م َ ] ( اِخ ) ابن جواس بن فروةبن سلمةبن المنذر المضرب السکونی کندی. ( متوفی در حدود 30 هَ. ق. ). از شعرای مخضرمین است. نصرانی بود و در ایام عمربن خطاب اسلام آورد و در کوفه اقامت گزید. ( از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 181 ). و رجوع به همین مأخذ شود.
معدان. [ م َ ع َدْدا ] ( ع اِ ) جای دفته ( کذا ) زین از هر دو پهلو. ( منتهی الارب ذیل «ع دد» ). دوپهلوی انسان و جز انسان و گویند جای دو پای سوار براسب که شامل است بر فاصله رأس دو کتف اسب تا قسمت عقب شکم آن. ( از اقرب الموارد ذیل معد ). آنچه میان سر دو کتف است تا مؤخر شکم آن. ( از محیط المحیط ).
معدان. [ م َ ] ( اِخ ) ابن جواس بن فروةبن سلمةبن المنذر المضرب السکونی کندی. ( متوفی در حدود 30 هَ. ق. ). از شعرای مخضرمین است. نصرانی بود و در ایام عمربن خطاب اسلام آورد و در کوفه اقامت گزید. ( از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 181 ). و رجوع به همین مأخذ شود.
معدان . [ م َ ] (اِخ ) ابن جواس بن فروةبن سلمةبن المنذر المضرب السکونی کندی . (متوفی در حدود 30 هَ. ق .). از شعرای مخضرمین است . نصرانی بود و در ایام عمربن خطاب اسلام آورد و در کوفه اقامت گزید. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 181). و رجوع به همین مأخذ شود.
معدان . [ م َ ع َدْدا ] (ع اِ) جای دفته ٔ (کذا) زین از هر دو پهلو. (منتهی الارب ذیل «ع دد»). دوپهلوی انسان و جز انسان و گویند جای دو پای سوار براسب که شامل است بر فاصله ٔ رأس دو کتف اسب تا قسمت عقب شکم آن . (از اقرب الموارد ذیل معد). آنچه میان سر دو کتف است تا مؤخر شکم آن . (از محیط المحیط).
کلمات دیگر: