پلوتونیم

پلوتونیوم یک عنصر شیمیایی رادیواکتیو و فلزی است که نماد آن Pu و عدد اتمی آن ۹۴ می باشد. جرم اتمی این عنصر ۲۴۴٫۰۶ بوده و چگالی آن ۱۹٫۸۰۰ kg/m۳ می باشد.نبو
پلوتونیوم در سال ۱۹۴۰ توسط دکتر GlennT.Seaborg, Edwin McMillan, Kennedy و Wahl از طریق بمباران دوترونی اورانیوم در سیکلوترون (شتاب دهنده ذرات مدور) Berkeley Radiation Laboratory دانشگاه کالیفرنیا برکلی کشف شد. اما این کشف تا مدت ها سری باقی ماند. این عنصر با توجه به کشف سیارک پلوتو که درست بعد از نپتون کشف شد، پلوتونیوم نام گرفت. (پلوتون در منظومه شمسی بعد از نپتون قرار دارد).
مهم ترین ایزوتوپ پلوتونیوم Pu۲۳۹ بوده که نیمه عمر آن ۲۴۲۰۰ سال می باشد؛ و به دلیل نیمه عمر کوتاه آن رد بسیار ناچیزی از پلوتونیم به صورت طبیعی در معادنیافت می شود. پلوتونیوم ۲۳۹، در رآکتورهای هسته ای از اورانیوم ۲۳۸، و در مقیاس های بالا تولید می شود.
ایزوتوپ پلوتونیوم ۲۳۸ ساطع کننده اشعه آلفا می باشد که نیمه عمرش ۸۷ سال است. این خصوصیات آن را برای استفاده در تولید نیروی برق برای دستگاه هایی که می بایست بدون نگهداری مستقیم در مقیاس های زمانی حدوداً برابر عمر انسان کار کنند، مناسب می کند؛ بنابراین در RTG هائی، مانند آن هایی که نیروی کاوشگرهای فضایی Galileo و Cassini را تأمین می کنند کاربرد دارد.