تیره رنگ

زورق , صارم

( صفت ) سیاه رنگ .

تیره رنگ. [ رَ / رِ رَ ] ( ص مرکب ) سیاهرنگ و کدررنگ. ( ناظم الاطباء ). اکهب. اکدر. ( تاج المصادر بیهقی ). تیره گون :
که این مرده ری ببر و خفتان جنگ
بینداز و این مغفر تیره رنگ.فرستاد از آن آهن تیره رنگ
یکی آینه کرده روشن ز زنگ.زمین تیره گون شد هوا تیره رنگ
که پنهان شد از گرد رخسار زنگ.نهنگی را همی ماند که گردون را بیوبارد
چو از دریا برآید جرم تیره رنگ غضبانش.پدر گفتش اندر شب تیره رنگ
چه دانی که گوهر کدام است و سنگ.بگوش آمدش در شب تیره رنگ
که شخصی همی نالد از دست تنگ.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
|| ( اِ مرکب ) اسب و کمیت که سرخ و تیره باشد. ( ناظم الاطباء ).

سیاه رنگ.

چُک؛ کال؛ هار؛ رُک؛ اَنجِنا