دولایی

منسوب و متعلق به دولاب .
دو تایی و مضاعف .

دولایی. [ دُ ] ( ص نسبی ، اِ مرکب ) دوتایی و مضاعف.
- تخته دولایی ؛ تخته مصنوعی نسبتاً قطور. ( یادداشت مؤلف ).
|| جامه دوته از ابره و آستر که با هم دوزند و برین قیاس یک لایی. ( آنندراج ). || لته ای از یک قماش آستر و ابره ای برای خشک کردن ظروف. ( یادداشت مؤلف ).
- دولایی کردن قبا ؛ دوته کردن جامه از ابره و آستر :
گرفته گر نه رخت گرم باغ گلشن را
قبای خود گل رعنا چرا دولایی کرد.|| کلفت و ضخیم. ( ناظم الاطباء ). || در هندوستان نوعی از رداست که مانند شال بر سر می کشند و گاهی بر دوش اندازند و آن نیز دوته باشد و یک ته هم می باشد قسم اول را در سرما استعمال کنند و دوم را در گرما. ( آنندراج ). || ( حامص مرکب ) کوژی. خمیدگی. خمی. بخمی. انحنا. انعطاف. دوتایی. دوتاهی. کوزی. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به دولا شود.

دولائی. [ دُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان قلقل رود شهرستان تویسرکان. واقع در 12هزارگزی جنوب خاوری تویسرکان کنار راه تویسرکان به ملایر با 104 تن سکنه. آب آن ازچشمه ای است که از گردنه سرابی سرچشمه می گیرد و راه آن اتومبیل رو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

( دو لایی * ) قبا؛ لباس نازکی بوده است