اوار

انهیار , حطام

( آوار ) قومی که اصل آنان از آسیای مرکزی است و اروپا را در مدت سه قرن مورد حمله و تخریب قرار دادند . شارلمانی آنانرا مغلوب کرد ( ۸٠۴ -۷۹٠ م . )
( اسم ) یقین آور.

---

اوارج .
دفتر و حساب دیوانی

( آوار ) ۱ - (ص . ) آزار، رنج ، ستم . ۲ - خراب ، ویران . ۳ - ( اِ. ) هرج و مرج ، بی نظمی . ۴ - غارت ، چپاول . ۵ - دربه در، آواره .
( اِ. ) ۱ - گرد و غبار و خاک . ۲ - فرو ریختن دیوار و سقف .

( آوار ) آوار. ( اِخ ) نام قومی ازمردم ارال و آلتائی که مدت سه قرن بر اروپا تاختن بردند و در 168 هَ.ق. شارلمانْی آنان را دفع کرد.

---

آوار. ( ص ) از خانمان و یا وطن و جز آن دورافتاده. دربدر :
لجاج ومشغله ماغاز تا سخن گویم
که ما ز مشغله تو ز خانه آواریم.بمن سپرد و ز من بستدند فرعونان
شدم بعجز و ضرورت ز خانمان آوار.تو بادی و من خاک تو تو آب و من خاشاک تو
با خوی آتشناک تو صبر من آوار آمده.آنچه بر من ز دل و دلدار است
چون دهم شرح ؟ که بس بسیار است
گر تن است از در او محروم است
ور دل است از بر من آوار است.ای گشته ز صبح آفرینت
از من شب بینوائی آوار.آه کز بیم رستم اجل است
خیل افراسیاب عمر آوار.- آوار کردن ؛ بیرون کردن. اخراج. نفی کردن. جلا دادن :
چو کرد خواهد مر بچه را مرشح شیر
ز مرغزار نه از دشمنی کند آوار.پلنگان را درآوردن ز کهسار
گوزنان را ز بیشه کردن آوار.شکوه تاج کیان وارث ممالک جم
که ازممالکش آوار کرده است آوار. مکر و حسد را زدل آوار کن
این تن خفته ت را بیدار کن.جای مهر تو دلست ای دلت از مهر تهی
پس دلم را ز تن آوار مکن گو نکنم.- بی آوار ؛ برخلاف قاعده :
من بچه کارم خدای را که ببایست
کردن چندین هزار کار بی آوار؟ || ( اِ ) هرج و مرج. بی حسابی. بلبشوئی. فساد. فتنه :
خشم گیری جنگ جوئی چون بمانی از جواب
خشم یک سو نه سخن گستر که شهر آوار نیست.کار فردا بعدل خواهد بود
گرچه امروز کار به آوار است.از فعل بد خسان این امت
ناگاه چنین بخاست آواری .|| ریزه آهن که هنگام سوراخ کردن نعل بیفتد. || آزار. رنج :
نپیچد دلت بر چنین کارها
بدین رنج و تیمار و آوارها. || خراب. ویران. برافتاده. مقابل آباد و عامر :

( آوار ) ۱. گردوخاک، غبار: از آوار اسبان و گرد سپاه / بشد روشنایی ز خورشید و ماه (فردوسی: لغت نامه: آوار ).
۲. خاک، سنگ، آجر، گچ، تیر، و دیگر مصالح ساختمانی که هنگام خراب شدن بنا فرومی ریزد.
۳. (صفت ) ویران.
۱. غارت، چپاول: باد گویی نافه های تبتستان بر درید / باغ گویی کاروان شوشتر آوار کرد (فرخی: ۴۲۷ ).
۲. آزار، رنج، ستم، فساد.
۳. (صفت ) بی نظم.
= آواره: به من سپرد و ز من بستدند فرعونان / شدم به عجز و ضرورت ز خانمان آوار (مسعودسعد: ۲۲۷ ).

---

= اواره
۱. گرما، گرمی آتش یا آفتاب.
۲. تشنگی.
۳. باد جنوب.

آوار
[زمین شناسی] ← پارآوار

( اَو آر (آوار) ) آب آور؛ ریسمان یا طناب پهن مخصوص حمل و نقل مشک
( آوار ) پیچش؛ از گونه های چینش دستی که با داس و به تندی و پوشش دادن قسمت بیشتری در هر بار داس کشیدن همراه است.
( آوار ) طناب محلی؛ اَو آر؛ آب آور؛ ریسمان یا طناب پهن مخصوص حمل و نقل مشک
( آوار ) قلمرو؛ حوزه نفوذ؛ گستره عملکرد
( آوار ) رُمال