تکیدن

تاختن، دویدن، پوییدن، جنبیدن
( مصدر ) دویدن تاختن .

(تَ دَ ) (مص ل . ) دویدن ، تاختن .

تکیدن. [ ت َ دَ ] ( ع مص ) جنبیدن و دویدن و پوییدن و تاختن. ( ناظم الاطباء ) :
تا ز عدم گرد فنا برنخاست
می تک و می تاز که میدان تراست.|| لاغر شدن. کمی لاغر شدن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به تکیدگی و تکیده شود. || تکانیدن فرش. ( ناظم الاطباء ).

۱. دویدن، تاختن: تا ز عدم گرد فنا برنخاست / می تک و می تاز که میدان تو راست (نظامی۱: ۱۶ ).
۲. پوییدن.
۳. جنبیدن.

چَکِستِن؛ ور تکِستِن؛ تَکِستِن؛ تَرَقنیدِن