رخ آواز دندان ژغ ژغ
رخ رخ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رخ رخ. [ رَ رَ ] ( ص مرکب ) رخنه رخنه. ( یادداشت مؤلف ). چاک چاک. ظاهراً مبدل و مخفف لخت لخت است :
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ.
عدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ.
رخ رخ. [ رِ رِ ] ( اِ صوت ) رِخ. آواز دندان. ( فرهنگ نظام ). ژغ ژغ. و رجوع به رِخ شود.، رخرخ. [ رَ رَ ] ( ع ص )رَخْراخ. گِل تنک. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رخراخ شود.
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ.
عماد شهریاری.
تو شاد بادی و آزاد بادی از غم دهرعدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ.
سوزنی.
رخ رخ. [ رِ رِ ] ( اِ صوت ) رِخ. آواز دندان. ( فرهنگ نظام ). ژغ ژغ. و رجوع به رِخ شود.، رخرخ. [ رَ رَ ] ( ع ص )رَخْراخ. گِل تنک. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رخراخ شود.
رخ رخ . [ رَ رَ ] (ص مرکب ) رخنه رخنه . (یادداشت مؤلف ). چاک چاک . ظاهراً مبدل و مخفف لخت لخت است :
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ .
تو شاد بادی و آزاد بادی از غم دهر
عدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ .
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ .
عماد شهریاری .
تو شاد بادی و آزاد بادی از غم دهر
عدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ .
سوزنی .
رخ رخ . [ رِ رِ ] (اِ صوت ) رِخ . آواز دندان . (فرهنگ نظام ). ژغ ژغ . و رجوع به رِخ شود.
گویش مازنی
/reKh reKh/ از اصوات – صدای چوب - صدای حرکت اشیای چوبی
۱از اصوات – صدای چوب ۲صدای حرکت اشیای چوبی
کلمات دیگر: