زلفه

زلفه . [ ] (اِخ ) یکی از دو کنیزکی است که لیان خال یعقوب پس از دادن دختر خود لیا، به یعقوب به خانه ٔ یعقوب فرستاد و از این کنیزک دو پسر از دوازده سبط یعقوب که کادواشیر و به روایتی جادواشر باشند به وجود آمد. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 59 شود.

زلفه . [ زَ ف َ ] (اِ) کوچه ٔ تنگ و تاریک را گویند. (برهان ) (آنندراج ). کوچه ٔ تنگ و تاریک و جای تنگ و تاریک . (ناظم الاطباء).

زلفة. [ زَ ل َ ف َ ] (ع اِ) حوض پرآب . ج ، زَلَف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جای گرد آمدن آب باران پرآب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای گرد آمدن آب باران که پر باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || کاسه ٔ بزرگ و پنگان سبز. || صدفة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || کاسه ٔ نزدیک تک . || کرانه ٔ کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || سنگ هموار و تابان . || زمین درشت . || زمین روفته . || جای برابر و هموار از کوه نرم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || زن یا روی آن . || مرغزار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). روضه . (معجم متن اللغة).

زلفة. [ زُ ف َ ] (ع اِ) کاسه و پنگان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || کرانه ٔ چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || نزدیکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): فلما راوه زلفة سیئت وجوه الذین کفروا و قیل هذاالذی کنتم به تدعون . (قرآن 27/67). معنی آیه ؛ پس چون ببینند آن نزدیک ، بد شود چهره های آنانکه کافر شدند و گفته شود: این است آنچه بودید آن را میخواستید (این است آنچه را که میخواستید). و بنابراین زلفة در این آیه بمعنی نزدیک است . || منزلت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پاره ای از شب یا از اول شب . (ترجمان القرآن ). پاره ای از شب یا از اول شب . (دهار). ج ، زُلَف ، زُلَفات ، زُلُفات ، زُلْفات . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زلف شود.

زلف موی